Ik had het mezelf voorgenomen: als ik een periode weer uitsluitend schrijf, ga ik overdag vaker naar de film om inspiratie op te doen.

Maar toch kwam dat er niet van, want ik voelde me altijd schuldig: ik hoor immers woorden te produceren, niet een filmpje te kijken.

Maar tegelijkertijd zijn er ook momenten dat er geen zinnig woord uitkomt. En gisteren was zo’n dag. Dat ik te moe was om een zinnig woord te produceren.

Dus op naar the Whale, een film die ik al een poosje wilde zien! Ook nog in Tuschinski, zo’n bijzonder historische, bijna spookachtige locatie. En dit zaaltje was zo schattig: met een gezellig tafeltje en lampje bij elke stoel.

Anyway… Het lukte deze keer dus! The Whale viel wat mij betreft een beetje tegen. Ik vond het wel een mooie film, maar ook een beetje pathetisch.

Maar ik zag wel dat Tuschinski vaker arthouse films in de ochtend draait, dus dat is voor herhaling vatbaar!

Herken je dat? Vinden dat je zou mogen ontspannen, maar tegelijkertijd jezelf dat niet echt gunnen?