Het is vandaag de laatste dag van de Week tegen Pesten, met het thema ‘Grapje, moet toch kunnen?’. Nee, dus, niet als de ander het niet grappig vindt.

Pesten is nooit iets dat je zelf maar moet tolereren of moet goedpraten voor de ander. Het is gewoon niet oké. Punt.

En het kan altijd zijn dat jij iets oprecht als grappig ziet en de ander niet. Maar dan kun je altijd je excuses aanbieden, omdat jij het niet zo bedoelde zoals de ander het opvatte.

In mijn boek ‘Wat Wij Niet Zagen’ komen ook een paar scènes voor waarin een personage gepest wordt. En ik moet eerlijk bekennen dat ik die best moeilijk vond om te schrijven. Alsof er in m’n systeem allerlei alarmsignalen afgingen dat het gedrag dat ik beschreef gewoon niet door de beugel kon. Maar dat is uiteindelijk ook onderdeel van het schrijven: dat je je moet inleven in personages die je zelf niet bent.