Het is alweer een poosje geleden – want rond de Kerstdagen – dat ik dit boek las: De Voormoeders van Suze Zijlstra. Een mooi boek en echt een aanrader, ook als je zelf geen Indische achtergrond hebt (denk ik).

Het bijzondere aan het boek is, dat Suze niet zomaar op zoek is gegaan naar haar familieachtergrond in Nederlands-Indië/Indonesië, maar dat ze specifiek op zoek is gegaan naar haar voormoeders: de vrouwen die meestal uit het land zelf kwamen (inlanders) en vanuit een arme situatie bij een Nederlandse man belandden of zelfs als slaaf gedwongen met zo’n man samenleefden. Informatie over die vrouwen blijkt vaak moeilijk te vinden, dus over sommige voormoeders valt er niet veel te vertellen. Toch vult Suze dat heel mooi in en geeft context en illustratie, waardoor je toch een goed en mooi beeld krijgt van de verschillende tijdsperiodes.

Juist doordat je ziet dat ze niet altijd veel informatie over die vrouwen kon vinden, confronteert ze je met het feit dat de plek van vrouwen in de maatschappij niet zo relevant werd gevonden. En daarom is het des te mooier dat Suze Zijlstra júist de nadruk heeft gelegd op hen.

Wat ik ook heel bijzonder vond aan het boek, is de eerlijkheid van Suze over haar eigen toekomst en de familielijn die ze zelf zou willen voortzetten. Dat verwachtte ik niet in zo’n historisch boek, waarin ze ‘droog’ onderzoek doet naar haar familielijn, maar is juist daarom een oprechte afsluiting van het verhaal.

Lezen!