Ik ben een detailschrijver, iemand die eindeloos kan nadenken over een zin, hoe die net even anders kan of welk woord het beste beschrijft wat ik bedoel. Ik heb een innerlijke censuur die zo sterk is, dat ik alles afkeur voordat het überhaupt is opgeschreven. En dat is soms best vermoeiend, want voor je het weet zit ik veel te lang te peinzen over de eerste zin van een hoofdstuk en heb ik na een dag nog niks op papier gezet.

Om dat te voorkomen heb ik mezelf voor elke schrijfdag een doel gesteld van een bepaalde hoeveelheid woorden. Dat werkt goed, want zo dwing ik mezelf te blijven schrijven. En om dat voor elkaar te krijgen, heb ik geleerd mijn censuurknop tijdelijk uit te zetten en zonder oordeel op te schrijven wat er naar boven komt. En daar zit vrijwel altijd iets goeds tussen.
Op een later moment kan ik met de censuurknop aan verwijderen wat niet goed is, houden wat wel goed is en dat zo herschrijven dat er een mooie scène uitkomt.
Want op het moment van creëren kan detailschrijven een valkuil zijn, maar in de fase van herschrijven en omvormen is het juist weer een kracht.