De uitslag van de verkiezingen deze week deden me meer dan andere jaren. Misschien mede omdat ik deze keer vanuit m’n hart stemde en niet strategisch. Ik stemde Bij1, omdat ik vind dat het tijd is voor een partij die racisme en discriminatie op de agenda durft te zetten. Want met de zittende partijen komen we er niet.  

Niet welkom
Die keuze werd nog meer gevoed doordat ik me de laatste tijd aan het verdiepen ben in het verhaal van mijn Indische familie. Met familieleden wil ik daar een mooi verhaal over schrijven en lees me nu in over de geschiedenis van Nederlands-Indië en het koloniale verleden van Nederland. Hierdoor begin ik steeds beter te beseffen hoe moeilijk het was voor mijn familie om in Nederland te komen en te aarden. Als Indische familie met Nederlands én Indonesisch bloed werden ze uit Indonesië weggejaagd en met moeite toegelaten in Nederland. Hoe pijnlijk was het voor mijn moeder en familie om in beide landen niet welkom te zijn.  

Bij mezelf merk ik dat het ‘er niet bij horen’ ook een pijnpunt is. Bijvoorbeeld bij die keren dat ik mijn dochter op de crèche steeds in haar eentje zag staan, verwijderd van de rest van de groep. Ik moest mezelf dan echt vertellen dat dat slechts mijn emotie was en dat het prima was dat ze liever op een afstandje toekeek en niet meedeed.

Buitengesloten
Terwijl ik bezig ben met ons familieverhaal, ligt er ook al een manuscript op de plank en laatst zat ik me af te vragen wat die twee verhalen met elkaar te maken hebben. Als een marketeer was ik mijn eigen werk in een hokje aan het stoppen en vroeg me af wat de overeenkomst is tussen een verhaal over vier jongeren die met elkaar iets heftigs hebben meegemaakt en een verhaal over de geschiedenis van mijn Indische familie.

Toen bedacht ik me ineens dat alle verhalen die in m’n hoofd opdoemen en soms terechtkomen in een notitieboekje of Word documentje, allemaal te maken hebben met anders zijn en je buitengesloten voelen. Dat is mijn thema, dat is mijn verhaal en dat is mijn verdriet. En niet alleen als Indo, maar ook als chronisch zieke, waardoor ik weleens ben weggezet als iemand die je maar beter niet kon aanraken, vanwege die vieze eczeemplekken.

Verkeerd
En daarom stemde ik Bij1. Omdat zij opkomen voor die groepen die anders zijn. De groepen met de verkeerde kleur, het verkeerde geslacht, de perverse geaardheid en lastige beperkingen. En dat is ook waarom het me letterlijk droevig stemt dat een FvD en Ja21 zoveel zetels hebben gewonnen. Partijen die zich er in mijn ogen juist hard voor maken om mensen buiten te sluiten en ze structureel te laten weten dat ze er niet bij horen.

En daarom wil ik blijven schrijven. Om hopelijk een (kleine) stem te kunnen zijn van mensen die overstemd worden. En mensen bewust te maken van het feit dat het – los van uitsluiting – al moeilijk genoeg is om anders te zijn.  

(Afbeelding afkomstig van Jesuisunique op Deviantart)